جرثقیل های برجی یا تاورکرین ها tower cranes دارای قسمت های مختلفی می باشند که بدین شرح می باشند.
1. بازوی حمال: وظیفه لیفت کردن و حمل اجسام را برعهده دارد.
2. بازوی متعادل کننده: وظیفه تعادل جرثقیل در حالت مختلف را بر عهده دارد.
3. کابلهای مهار و تقویت: وظیفه اتصال بین بازوی تعادل و بازوی حمال را بر عهده دارد. البته در تعدادی از این جرثقیلها بازوی متعادل کننده وجود ندارد اما وزنه تعادل در قسمت پایین جرثقیل با استفاده از کابلهای محکم به بازوی حمال وصل است.
4. ارابه حرکت افقی در زیر بازوی حمال(Trollry)
5. جعبه تعادل(counter wight) : که وظیفه تعادل با بازوی حمال را بر عهده دارد. قابل ذکر است که این جعبه معمولا از جنس بتن می باشد و وزنی بین ۱۶۰۳ تا ۲۰ تن را دارد و قابلیت حرکت ریلی بر رروی بازوی تعادل را دارد.
6. چرخ دنده های حرکت دورانی افقی بازو
7. چرخ دنده های حرکت قائم بازو
8. اتاق کنترل(control center)
9. کابل درام (drum) که مخصوص کنترل از سنتر به محل چنگ است.
10. پایه های تامین ارتفاع (معمولا ۴ پایه یا ۶ پایه)
11. آسانسور تامین ارتفاع
12. سکوی تقویت پایه ها: که بر طبق آئین نامه Din که یکی از معتبر ترین آئین نامه در زمینه کار با جرثقیل هاست سکو می بایست از بتن مسلح باشد و ابعاد آن ۱۰۳×۱۰× ۱۰ می باشد.
13. تعداد زیادی شبکه (section) که معمولا در اندازه های ۶ متری است اعضای جرثقیل را تشکیل می دهد. ماکسیمم ارتفاع یک تاور کرین در هنگام انجام کار طبق آیین نامه ۲۶۵ فوت یا ۸۰ متر می باشد.
البته می توان با استفاده از وصل کردن جرثقیل به ساختمان در حال ساخت قابلیت مرتفع شدن را تا حد زیادی افزایش داد. ظرفیت در این مدل جرثقیلها در حالت های مختلف است ماکسیمم ظریفیت آنها ۱q.8 t/m است که البته هر چه بار نزدیکتر به center باشد ظرفیت بیشتر می شود. به عنوان مثال اگر فاصله محموله از center 30 متر یا ft100 باشد جرثقیل می تواند حداکثر ۱۰٫۱ را بلند کند.